Wat jarenlang sluimerde, komt tot uitbarsting zodra Klara in de jaren ’80 naar de academie begint te gaan: haar creativiteit, maar vooral haar wens om elke techniek eerst zo goed mogelijk te beheersen en er pas daarna creatief mee aan de slag te gaan.
Het eerste wat ze op de academie leert, is boetseren. Zo ontstaan het geboetseerde en aan de lucht gedroogde hoofd van haar man en verschillende menselijke figuren in allerlei formaten.
De volgende stap is het bakken van de geboetseerde klei, wat resulteert in keramiek, waarmee ze thuis zelf experimenteert. In de loop van de tijd ontwikkelt ze eigen technieken om de vormen en kleuren te scheppen die ze beoogt: de texture van textiel, delicaat gedrapeerde elementen, rafels, strepen en een combinatie van aardkleuren, platina en goud.
Voor keramiek is veel geduld nodig. Heel veel geduld als je zoals Klara beelden opbouwt uit afzonderlijke elementen die telkens moeten worden gedroogd, gebakken en al dan niet geglazuurd. Aanvankelijk wordt het bakken uitbesteed, waarna ze een eigen oven op haar atelierzolder installeert. Pas enkele jaren geleden, toen keramiek maken te zwaar werd, heeft ze die oven weggeschonken aan een school.
Omdat de elegantie van Klara een vast gegeven is, is het bijna vanzelfsprekend dat zij ook juwelen begint te maken. Ze experimenteert met kralen en de effecten van oxides en creëert keramieken juwelen. Ze leert de techniek van verloren was en maakt hiermee bronzen en zilveren juwelen. En attentvol zoals altijd, maakt en borduurt ze voor elk juweel een zakje.
In een eerste periode zijn haar eigen experimentele keramieken beelden bijna louter figuratief. De op de wereld van Tolkien geïnspireerde figuren zijn brede, stoere krijgers of hoog reikende, statige en koninklijk ogende figuren maar hebben altijd aardse kleuren die van vaal blauw naar zwart en grijs met gouden en platina accenten gaan, maar ook vaalwit, aardgeel en -groen zijn. Uit alle nuances in kleuren en vormen spreekt haar oog voor detail. Ze experimenteert met reliëfs, alleenstaande figuren, paren en groepen – tot volledige schaakborden toe – en zuiver fantastische figuren zoals haar Sneffels.
Mettertijd worden haar figuren menselijker en expressiever en de vormen minimaler. Zelf was ze bijzonder trots op het beeldje “moeder en kind” waarmee ze een gouden palm in de wacht sleepte. Naarmate de jaren vorderen, zal ze keramiek ook combineren met papier, metaal, stof en andere materialen zoals in haar lineaire “staketsels” en rondvormige “aardfiguren”. Die laatsten vormen een terugkeer naar Tolkien, haar allereerste inspiratiebron.